.................................

imbas kembali kisah dulu...
memang menggembirakan...
walaupon susah...tp..
hidup itu amat bermakna..

ingt lagi mse pertama kali jejak kaki di Ipoh...
ku rse ianya sgt asing...
dri suasana kg bertukar pada bandar...
sush utk sesuai kan diri...
tp xpe...itula permulaan hidup ku sebenarnyerr...
ayaH ade lori...mak suri rumah..
memang bahagia ketika itu...sume ahli kuarge hidup bersme..
sampai laa sesuatu terjadi...daripada memiliki lori..
sudah tidah punyerr ape2...tp xpe..
itulah yang menjadikan diri ku...

bermule dripada itu...ayah bertukar2 kerja...
dri ini ke itu..
dari itu ke ini...
tp sume berkaitan ngan memndu...
mak dripada jd suri rumah...
trus buat kuih...
kalo nak diikutkan gaji...
mne mampu...tampung kami berempat ketika itu...( sekarang dah 7)

ku ingat lg...
pde mulenyerrr mak hanyerr buat kuih buah melaka ngan bom...
setiap pg...ku ngan mak akan naik basikal sme2 hantar kuih kat makcik ton....
lps tuh permintaan mak bwat kuih naik...dripada cik ton ke cik noriah n cik zah..
bile ku drjah 3..mak dpt twrn bwat kuih yg byk dgn cik poji...
mse tuh ku sdey tgok mak...bgun pkoi 1 pg utk bwat kuih kat poji...smpai 5...pastu smbong lg bwat kat cik noriah smpai 7...tolong cik noriah berniaga smpai pkoi 12...
bru die bole berehat...kalo ade pasar malam...memg mak x dpt rehat...
ku pde mse tuh hanyerr mmpu bwat keje rumah je utk ringan kan beban mak...
sampai penghujung darjah 4...ku teringin nak bljr bwat kuih..
ku belajar sekali...trus mak suruh ku amek take part buat kuih tuh..
semenjak itu...ku ngan mak bergabung bwat kuih bersme

walaupon ade kuih yang menampung belanje hidup selain gaji ayah...
tp mseh x ckup...jd semenjak itu..ku kate kat mak...
mak..mak x yah lah bg duit belanje sek kat yong.. yong leh tahan lapar...kejap jea tahan...blek sek yong makan laaa... mak bg laa duit blanje kat angah jea... yong x yah...
semenjak itu jg ku x berminat utk mintak ape2...
*effectnyer...ku x minat perkataan shopping*

hari makin lame makin meningkat...
makin lame byk bende berubah
ayah ..sejak ku drjah 6...
die dh kerja kat luar...
bawa bas express...
setahun , bole kire ngan jari ayah blek brape kali...
365 hari...hanyerr 30 hari ayah bersme kami
raye pon ayah dh x pernah...sbb keje...
mak plak still bwat kuih...
jd..ku x sampai hati tgok mak bgun seawal 1 utk bwat kuih...
jd ku amek keputusan...untuk ringan beban mak...separuh mak bwat..
separuh lg ku buat...
sejak itu rutin hidup ku bertukar...
setiap malam...start pkoi 10...ku akan memulakan projek membuat kuih...start dri kasturi...boom...buah melaka..abok2...sampai tgh malam...diiukti kuih sisej gulung n roti sardin...sampai pkoi 1 pg....pastu proses menggoreng smpai pkoi 2.30 pg...dalam mse tuh ku basuh kain..hehe...
lps abes gorng...ku akan buat cucur udang kepal n kentang...sampai pkoi 4...kemas dapur...
lps tuh sediakan bahan kuih utk mak...kuarkan apom dri loyang...
dah selesai bru ku kejut mak...
lps tuh bru turn ku nak tido...
mak plak bwat kuih...
pkoi 6 dh bgon nak p sek...
blek tghri....kalo ade psr malam ku akan bersiap utk bwat kuih kat psr mlm plak..
*jd x heran la nape ku ske tido lambat...sbb dri dulu ku dah hidup mcm nie*

ni la rutin hidupku smpai la ku abes bljr sek mengh...
pernah skali ku bertanyerr pde mak..
mak...nape intan bwat kuih satu...die dpt duit rm50.. tp die bwat x seberape pon... tp yong bwat byk kuih...x pernh dpt duit... mak x byk ckp... die kate meke lain..kite lain.. nak dibanding kan hidup kite ngan meke... x sme... asalkan kite dpt makan...ckup...
ku faham..
asalkan satu kuarge dpt mkn...itu dh ckup...
btoikan...
walaupon x dpt bende yg diidamkan..
xpe...
mgkin nnt kite akan dpt..
bile difikirkan...kisah dlu byk membentuk diri kite...
kan3...
tp ku rindu nak bwat kuih....
ntah reti ke x nie bwat kuih...